Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως
Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός, προέρχεται από άλλα παιδιά, συνήθως της ίδιας ηλικίας και αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης. Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, με στόχο την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου ή αναστάτωσης. Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος ή υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προστατέψει με ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Η επιθετική συμπεριφορά μεταξύ μαθητών εκδηλώνεται, με μορφές ήπιας βίας (λεκτικό εκφοβισμό, πειράγματα, βρίσιμο, ειρωνική συμπεριφορά, απειλές, διάδοση φημών) και με περιστατικά ακραίας βίας (συγκρούσεις µε ρατσιστικά ή άλλα χαρακτηριστικά, χτυπήματα, σπρώξιμο, σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες). Διαφορετικοί επιστημονικοί χώροι και πεδία έχουν αναγνωρίσει, αναδείξει και μελετήσει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και της βίας, στις πολλαπλές μορφές και διαστάσεις του. Η ενδοσχολική βία είναι ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο τον θύτη και το θύμα, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αρνητικές συνέπειες στο κλίμα του σχολείου, στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στην επικοινωνία στην εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και στην μετέπειτα ομαλή ενσωμάτωση στην κοινωνία.
Επειδή, λοιπόν, το σχολείο αποτελεί μία μικρογραφία της κοινωνίας πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου από τα σχολεία αλλά και από την κοινωνία στο σύνολο της. Όσο περισσότερο μιλάμε για το bullying τόσο το εξαλείφουμε. Και όσο πιο νωρίς, τόσο πιο καλά!
Γιαυτο και εμείς στην τάξη αφού διαβάσαμε το εξαιρετικό παραμύθι ενδοσχολικής βίας που έγραψε η νηπιαγωγός κα Ελένη Τσούση "Μίλα Μικρή Καμήλα" (Δείτε εδώ) και συζητήσαμε πολύ για όλα όσα αντιμετωπίζει η μικρή καμήλα στο σχολείο της, καταλήξαμε ότι στο σχολείο πρέπει να αγαπάμε τους φίλους μας και να μην τους στεναχωρούμε. Δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε, αλλά και να μην χτυπάμε τους συμμαθητές μας. Προέχει η φιλία και η αγάπη μας και όχι η βία!
Και μια και είμαστε η Tάξη της Aγάπης
λέμε ΝΑΙ στην αγάπη και στην Φιλία και
OXI στη βία και στο bulling!
Στην τάξη της Αγάπης άλλωστε καθημερινά προασπιζόμαστε
την Αγάπη και τη Φιλία και το συνεργατικό Παιχνίδι!!!
Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι:
"Το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν"
Ιπποκράτης
